Deze review bevat spoilers voor The Secret of Monkey Island (Special Edition) en lichte spoilers voor Monkey Island 2: LeChuck’s Revenge (Special Edition).
‘But if a woodchuck could chuck and would chuck some amount of wood, what amount of wood would a woodchuck chuck?’
Toen tijdens de E3 conventie van 2009 een remake van de adventure klassieker The Secret of Monkey Island werd aangekondigd, was een collectieve schreeuw van extase hoorbaar onder de mensen welke het origineel nog hadden gespeeld of zich één van haar vier opvolgers nog kon herinneren. De remake werd goed ontvangen en dus ook het tweede deel kon eraan geloven. En hoe heeft deze het er vanaf gebracht?
Het tweede deel begint een paar jaar na het eerste deel; de stuntelige held Guybrush Threepwood is niet langer meer samen met gouverneur Elaine Marley en is nu op zoek, na de kwaadaardige spookpiraat LeChuck te hebben verslagen, naar de legendarische schat van Big Whoop. Er zijn hierbij echter twee kleine probleempjes; Guybrush weet niet waar de schat is verstopt en weet eigenlijk ook niet wat de schat behelst. En dat weet eigenlijk niemand. Je moet echter toch ergens beginnen en voor Guybrush is dit Scabb Island.
Al gauw komt Guybrush tot de conclusie dat dit toch echt het verkeerde eiland is. Hij besluit verder te gaan en al snel komt hij tot een probleem: hij wordt overvallen en de overvaller is heer en meester over het eiland. Aangezien Guybrush niet bepaald de meest heldhaftige persoon is, zal hij het moeten hebben van zijn puzzeloplossend vermogen in plaats van zijn behendigheid met het zwaard.
Zonder al teveel weg te geven over de plot van het spel, kan gerust gesteld worden dat de grote lijnen van het verhaal goed te voorspellen zijn. Dit is echter niet erg aangezien de nadruk bij de Monkey Island spellen meer ligt op de capriolen die Guybrush uithaalt – en de gevolgen hiervan op de wereld om hem heen – en de relaties die hij opbouwt met de verschillende karakters die hij tegenkomt. Het leuke is dan ook dat zijn acties, relaties met karakters en de gevolgen van zijn handelen zeer goed zijn afgehandeld en je regelmatig zult (glim)lachen om de stuntelige acties van de held en hun nasleep.
Allereerst moet gesteld worden dat de Monkey Island spellen gebouwd zijn op twee belangrijke elementen: humor en puzzels. Gelukkig zijn alle tot nu toe gereleasde Monkey Island spellen (Secret of Monkey Island, Monkey Island 2, Curse of Monkey Island, Escape from Monkey Island en Tales of Monkey Island) hier erg goed in.
De humor zal ook in deel 2 niet teleurstellen en is beter dan in deel 1. Het is vaak dan ook de moeite waard om alle gespreksonderwerpen bij karakters uit te proberen, de omgeving zo goed mogelijk te verkennen en de objecten in je inventaris met zoveel mogelijk andere objecten en mensen uit te proberen om te kijken wat Guybrush of de wereld om hem heen te zeggen heeft.
De puzzels in deel 2 zijn beduidend moeilijker dan die in deel 1; grofweg het eerste helft van het spel bestaat uit redelijk logische puzzels en zullen voor de meeste spelers goed te doen zijn. Het is echter het tweede deel van het spel waarbij de puzzels steeds onlogischer worden en meer afhankelijk zijn van hoe goed je verschillende hints uit de eerste helft van het spel hebt onthouden en hoe goed je cryptisch kunt denken in plaats van logisch. Aangezien ik meer een logische denker ben betekende dit voor mij dat ik steeds meer gebruik diende te maken van het hintsysteem (gelukkig aanwezig in de Special Edition, niet in het origineel) en een keer of drie me heb moeten verlagen tot het raadplegen van een walkthrough. Dit is erg jammer aangezien het bij een adventurespel toch juist de uitdaging is om alle puzzels op eigen houtje op te lossen. Waren de puzzels wat logischer in elkaar gezet dan was het spel voor mij een leukere ervaring geweest.
Naast de cryptische puzzels in de tweede helft van het spel was er nog iets wat irritatie opwekte; op een gegeven moment in het spel kun je vrij tussen drie eilanden reizen. Dit is natuurlijk een leuk gegeven en stelt je in staat om meerdere puzzels in je eigen tempo en volgorde op te lossen. Erg jammer is het echter dat, tenzij je een wel heel erg georganiseerd en (cryptisch) probleemoplossend vermogen hebt, je veel, maar dan ook veel, heen en weer zult reizen tussen de drie eilanden. Dit maakt van een leuk gameplay element een, tegen de tijd dat je het 25ste bezoekje maakt, lichte irritatiefactor en potentieel RSI-gevaar. Erg jammer, want het spel nodigt je verder uit om te spelen.
Moeilijke puzzels en veel heen en weer gereis klinkt irritant, en dat is het ook, maar toch hebben de ontwikkelaars iets heel erg goed gedaan, want iedere keer kwam ik terug, hoe moeilijk het ook was, om verder te spelen. Het ontdekken van nieuwe omgevingen, horen van nieuwe grapjes en het oplossen van de volgende puzzel (met of zonder hintsysteem) werkt namelijk bijzonder verslavend. Ben je een Monkey Island fan dan zul je alleen nog maar een extra motivatie krijgen verder te spelen aangezien naar de ontwikkelingen in dit spel ook in latere delen (en dan met name Curse of Monkey Island) gerefereerd zullen worden.
De besturing in Monkey Island 2 is, in de Special Edition, beduidend beter dan in de Special Edition van deel 1. Dit heeft alles te maken met het ‘shortcutmenu’ dat is geïntroduceerd; met de linkermuisknop doe je de basisactie (meestal lopen) en met de rechtermuisknop komt er een popup menuutje met de mogelijke acties die uitgevoerd kunnen worden met een karakter of object. De standaardactie voor het object of karakter is al voorgeselecteerd, dus praten met karakters of objecten inspecteren komt neer op éénmaal klikken op de rechtermuisknop. Een stuk beter dan het omslachtige actiemenu uit het eerste deel.
En dan nog een laatste gameplay punt dat toch wel even toegelicht dient te worden: dit is het tweede deel in een reeks van spellen. Dit roept de vraag op: is het nodig om deel 1 (of één van de andere vier delen) gespeeld te hebben? Nee, perse nodig is het niet; de belangrijke punten worden goed toegelicht en met wat logische redenatie zul je zelf wel de verbanden en conclusies kunnen maken wie, wie is en wat de relatie is die de persoon in kwestie met Guybrush heeft. Het helpt echter wel om één van de spellen te hebben gespeeld om zo wat meer van de verschillende achtergrondverhalen te snappen en, misschien nog belangrijker, een aantal van de grapjes te snappen. Mocht je nog nooit een Monkey Island spel hebben gespeeld en het meest willen begrijpen van deel 2, dan is het aan te raden om gewoon te beginnen met het eerste deel, The Secret of Monkey Island.
Eigenlijk zou ik Monkey Island 2 nu twee keer kunnen beoordelen op haar grafische kwaliteiten. Je kunt namelijk met één druk op de knop vloeiend schakelen tussen het origineel en de special edition. Op de PC betekend dit met één druk op de knop (F1) te schakelen van 1080p HD naar 256 kleuren VGA. Het verschil mag er wezen maar tegelijkertijd zal het origineel ook populair zijn onder de nostalgische en retro gamers. Het origineel is pixellated en heeft de tand des tijds verbazingwekkend goed doorstaan. Het blijven echter grove puntjes die samen een beeld vormen en de 1080p HD versie is hiermee een zeer welkome afwisseling. En wat valt hier nou over te zeggen? Feitelijk zit je te kijken naar een verzameling aan prachtige handgetekende omgevingen welke op sublieme manier zijn ingekleurd in Photoshop. Het is eigenlijk een verzameling aan prachtige plaatjes kijken en de kleurrijke Caribische omgevingen zijn een lust voor het oog. Helemaal perfect zijn de graphics echter niet; de animaties van de verschillende karakters, maar dan met name die van Guybrush, zijn wat houtig. Dit komt simpelweg doordat de animators te weinig frames hebben getekend. Hoewel ik geen besef heb van de moeilijkheidsgraad van animeren ben ik toch van mening dat een hoogstaand product als Monkey Island 2 toch wel wat meer aandacht had mogen krijgen op dit gebied. Erg jammer, want voor de rest valt er weinig op of aan te merken op de prachtige plaatjes die het spel maken.
Persoonlijk heb ik een zwak voor de soundtrack van Monkey Island, dus het was een plezier voor mijn oren toen ik las dat de Monkey Island huiscomponist wederom dit spel van muziek had voorzien en je hoort het; alle MIDI-geluiden uit het origineel zijn vervangen voor een rijkelijke soundtrack en mooie geluidseffecten. Ook de voice-acting is gedaan door de standaard Monkey Island cast en is van zeer hoge en – ook zeer belangrijk – komische kwaliteit. Al met al luister je gewoon naar een vrolijke Caribische soundtrack. Het enige dat valt op te merken – voor zover dit een kritiek is – is dat de soundtrack, in tegenstelling tot het derde deel, wat meer subtiel en op de achtergrond is. Zoals gezegd ben ik er niet zeker van of dit een kritiek is, want voor Monkey Island 2 werkt dit eigenlijk heel goed.
Monkey Island 2: LeChuck’s Revenge Special Edition is de zeer succesvolle remake van een klassieke adventure game. Veel van de aanwezige kritiekpunten zijn overgenomen uit het originele spel en dat zijn met name de zeer onlogische, cryptische puzzels in de tweede helft van het spel en veel heen en weer gereis wat op den duur kan gaan irriteren. Uniek voor deze special edition zijn de wat houterige animaties. Deze drie punten van kritiek wegen echter niet op tegen de komische, verslavende gameplay, de prachtige omgevingen en het mooie geluid. Bovendien is er voor het grootste kritiekpunt, de moeilijke puzzels, een hintsysteem in het spel aanwezig. Al met al heb je hier een dijk van een spel dat zeker aan te raden is. Om de prijs hoef je het ook niet te laten, aangezien het spel tegenwoordig voor ongeveer een tientje te koop is; prachtig!