Deze review bevat spoilers omtrent Crysis. Er zijn verder een tweetal kleine Crysis Warhead spoilers aanwezig.
‘Let’s earn that combat pay!’
Gelukkig, ten opzichte van Crysis had haar uitbreiding, Crysis Warhead, één memorabele quote. Impliceert dit dat Crysis Warhead beter is dan haar voorganger? Nee. Waar Crysis nog hoge ogen scoorde met haar graphics en gameplay krijgt Warhead het voor elkaar om alle goede elementen te vervangen voor minder goede. Ook een prestatie.
Het plot begint met een leuke insteek; jij speelt Psycho, één van de teamleden van het special forces team uit Crysis, die, gedurende het originele spel, gescheiden raakt van de hoofdpersoon Nomad. In Warhead komen we erachter wat hij gedurende zijn afwezigheid allemaal heeft meegemaakt. Ook hier is de insteek wederom interessant: het is aan Psycho om een belangrijk militair geheim te onderscheppen en deze veilig in Amerikaanse handen te krijgen.
Helaas is het plot, net als in Crysis, waardeloos geïmplementeerd. Waar het in Crysis op z’n minst nog op een visuele manier werd verteld met eendimensionale karakters en slecht geschreven dialogen, wordt het plot in Warhead vertelt zónder visuele implementatie, met karakters nóg eendimensionaler – schijnbaar is het mogelijk – en de geschreven teksten nog slechter. Eén positief punt dat vermeld dient te worden: in Warhead heeft Psycho wel wat meer diepgang gekregen, helaas is dit bij verre niet genoeg om het verhaal enigszins op niveau te houden.
Het zou fijn zijn als het hier bij bleef, helaas is dit niet het geval. Wat nog erger is; al snel nadat je door de eerste introductielevels heen bent maak je plots kennis met een handvol karakters die je nog niet eerder hebt ontmoet maar waar wel vanuit wordt gegaan dát je ze kent. Deze lijn zet zich ver door wat als gevolg heeft dat je constant uit het niets opeens omringt bent met vriendelijke soldaten, die weer verdwijnen, die weer terug zijn, etc. Al met al doet dit weinig goeds voor het plot en, erger nog, heeft dit een impact op de gameplay. Het verhaal komt hierdoor uiterst warrig over en op een gegeven moment doe je ook de moeite niet meer om het te volgen. Dit is erg jammer, want met relatief weinig werk voor de ontwikkelaar – wat fine-tuning en beter schrijfwerk – had dit een heel stuk beter kunnen uitpakken.
Meteen bij het opstarten van Warhead had ik gehoopt, en verwacht, meer Crysis-achtige gameplay te kunnen spelen. Hoewel ik in mijn Crysis review niet laaiend enthousiast was over de gameplay, hoopte ik vooral op meer gameplay zoals in de 2e helft van Crysis. Helaas bleek niets minder waar; de gameplay van Warhead verschilt zeer met die van Crysis. Waar het originele spel de speler een ruime omgeving bood om, met de mogelijkheden van zijn pak, de missies op zijn manier aangepast aan zijn speelstijl, te spelen, ligt bij Warhead met name de nadruk op de stealth feature van het pak. De missies zijn veelal zo gebouwd dat het ontwijken van de vijand – welke in grote aantallen aanwezig zal zijn – belangrijker is dan de manier waarop je het zou willen aanpakken. Hiermee wordt een groot pluspunt van het originele spel om zeep geholpen en ik kan me alleen maar afvragen welke idioot dacht dat dit een goed idee zou zijn.
De gameplay laat het hier niet alleen bij zitten. Niet alleen zul je constant geforceerd te worden overal omheen te sluipen, iets wat zelfs een sneaky speler zoals mijzelf begon te irriteren, ook zijn de missies lang niet altijd duidelijk en ontvang je van de omgeving weinig input over wat je nu precies dient te doen. Vaak gaan missie-triggers pas af wanneer je door een specifiek gebied loopt of wanneer je echt alle vijanden hebt vermoord. Soms gaan triggers juist vroegtijdig af waardoor een missie als voltooid wordt gemarkeerd terwijl je er nog mee bezig bent. En dan zijn er natuurlijk nog de momenten waarop missies zichzelf oplossen of wanneer je al met de missie bezig bent en dan pas de opdracht hiervoor krijgt over de radio. Gelukkig was dit alles-oh nee, toch niet…
Op een gegeven moment in het spel – en dit kan een kleine spoiler zijn – zul je worden bijgestaan door een special forces team in nanosuits. ‘Oh, het team uit Crysis?’ vraag je jezelf misschien nu af; nee. Er is blijkbaar een tweede team. Ze behoeven geen introductie, want die kreeg je ook niet in het spel. Evenals geen uitleg over waarom ze op de plek zijn waar je ze ontmoet. Vervolgens voer je een aantal missies met deze beste jongens uit. Waarna ze aan het einde van het level zichzelf onzichtbaar maken voor de rest van het level (grappig, mijn pak kan maar voor 30 seconden onzichtbaar zijn) waarna je ze, bij het volgende level, weer tegenkomt; ze wachtte op je. Waarna je weer een missie speelt. Alleen. Waarna je ze, aan het einde van het level, weer tegenkomt. Zou ik wellicht ook gebruik mogen maken van deze Star Trek teleportatie technologie? Ik heb weinig behoefte aan tien kilometer wandelen, de helft daarvan in stealthmodus, in een slakkentempo, een heel bataljon aan Noord-Koreanen en aliens afslachtend.
Zijn we nu klaar met de gameplay? Nee, er is nog meer slecht nieuws; voertuiggevechten. Leuk! Was een hoogtepunt in Crysis. Niet in Warhead. Dit is niet om te zeggen dat de voertuiggevechten dóe er zijn, slecht zijn, het is simpelweg dat je in Warhead alleen de besturing over wat trucks, hummers en APCs hebt terwijl je in Crysis ook tanks, luchtafweergeschut, bootjes en vliegtuigen kan besturen. En dat was leuk. En dat zit niet in Warhead. Waarom niet? En als het er al dan niet inzit, waarom worden deze dingen dan wel tegen je gebruikt? Weer een uiterst positief aspect uit Crysis dat om onverklaarbare redenen is weggelaten. Het toppunt van frustratie? Op een gegeven moment geconfronteerd worden met meerdere prachtige Sukhoi gevechtsvliegtuigen die je vervolgens niet kan besturen.
Er zijn toch zeker wel positieve aspecten aan de gameplay van Warhead? Ja hoor; er zaten wel twee leuke hoofdstukken in… van de zeven.
Knap. Dat is het beste woord dat ik voor Warhead kan bedenken. Knap dat de ontwikkelaars het voor elkaar hebben gekregen om zo’n mooie engine als de Crytek 2 engine, die van Crysis een pareltje maakte, zo slecht te benutten. Voor de duidelijkheid: Warhead ziet er niet lelijk uit, ook niet slecht, zelfs wel leuk en bij vlagen mooi (vooral in het begin en tegen het einde), maar als je net een week geleden Crysis hebt gespeeld en beoordeelt en dan dit speelt dan is de teleurstelling simpelweg groot. Warhead is, in vergelijking met zijn grote broer, lelijk. En dat terwijl er heus wel een paar visueel interessante elementen in zitten, zoals de bevroren omgevingen en de moerassen. Helaas zijn deze visueel interessante omgevingen maar spaarzaam toegepast en zul je het merendeel van het spel door relatief saai ontworpen gebieden lopen, wetend dat het er zoveel mooier uit had kunnen zien. Al met al best mooi maar, in vergelijking met de voorganger, teleurstellend.
Het geluid bij Warhead heeft last van dezelfde symptomen als die uit Crysis; de geluiden zijn wat je zou mogen verwachten maar geen springen er echt tussenuit. De indrukwekkende aliengeluiden van Crysis zijn niet meer terug te vinden, een groot verlies, de voice acting is kwalitatief goed uitgevoerd maar slecht geschreven en de soundtrack, hoewel iets catchy-er dan die van Crysis, is nog altijd bombastisch, luid – zeer luid – en heel erg herhalend. Het geluid is voldoende, maar ook niet meer dan dat.
Alles samenvattend is Crysis Warhead een teleurstellend spel, vooral als je net Crysis hebt gespeeld. Het verhaal, hoewel met wat interessante ideeën, is filterdun en al met dezelfde kwaliteit uitgevoerd. De gameplay stelt zwaar teleur, vooral als je weet wat er mogelijk mee is, en is bovendien slecht geïmplementeerd. De basis is echter nog wel aanwezig en dus heb je hier een dertien-in-een-dozijn shooter. Ook grafisch hebben de ontwikkelaars de mooie engine door slecht level design in de steek gelaten en het geluid – waarvan de lat al niet hoog was gelegd – doet zijn uiterste best om de lat in ieder geval niet hoger te leggen. Al met al: als je niets verwacht dan kan deze game je misschien verassen, verwacht je meer Crysis, of beter, dan zul je zwaar teleurgesteld zijn. Dit is er eentje voor de budgetbak.