Terugkijkend op voorgaande delen in de Hitman serie, want het is al weer zes jaar geleden sinds de laatste game, dan zagen wij daar een coole kale killer, gehuld in een zwart pak, wit overhemd en rode stropdas. Al dragende een zilveren wapenkoffer.
Na zes jaar is er niet veel veranderd, de kledij is nog steeds hetzelfde, alleen het wapenkoffertje is verdwenen. Tevens is de hele opzet van de game veranderd, daar waar je in voorgaande delen nog van moord opdracht tot moord opdracht ging, worden in Hitman: Absolution de opdrachten ondersteund door een ijzersterk verhaal.
Agent 47, in dienst van ‘The Agency’, krijgt opdracht om zijn handler, Diana Burnwood, te vermoorden. Dit voert hij dan ook uit, maar wanneer Diana met haar laatste adem vraagt om een meisje veilig te stellen en er voor te zorgen dat The Agency haar niet in handen krijgt, veranderd Agent 47 van coole killer, naar een coole killer met een greintje gevoel. Hij besluit te breken met de baas die hij zo lang gediend heeft en antwoorden te gaan zoeken omtrent het meisje en er natuurlijk alles aan doen dat ze niet in handen komt van The Agency.
De setting van de levels zijn divers, het verhaal brengt je van de grauwe en duistere gebouwen uit Chicago, zoals we die zo goed kennen uit de Hitman-reeks, tot de grote open vlaktes van South Dakota. De stijl, grafische vormgeving en de sfeer zijn erg goed vertegenwoordigd, al kan de grafische pracht niet meten met de huidige triple A-games, maar dat geeft allemaal niet, want de sfeer en de gameplay maakt dat meer dan goed.
De gameplay is zoals wij die kennen uit de Hitman-reeks. Sluipen en sneaken om je kill te maken, met een grote diversiteit aan mogelijkheden, maar ook guns blazing rond rennen is een optie. Wil je niet al te veel opvallen, dan maak je natuurlijk gebruik van vermommingen, waarvan er zo een 50 stuks door de game verspreid zijn. Tevens zijn er tal van locaties om de lichamen te verbergen, om zo geen argwaan te creëren.
Tijdens het doorkruisen van de hoofdstukken verdiend men op allerlei manieren punten. Vermoord je een vijandelijke NPC, dan krijg je daar punten voor, verstop je hem, krijg je extra punten, maar vermoord je een onschuldige NPC, dan krijg je weer punten aftrek. Met de behaalde punten speel je upgrades vrij. Deze upgrades kunnen echter niet zelf gekozen worden, door middel van bijvoorbeeld een talent-tree, maar worden automatisch toegevoegd. De upgrades lopen uiteen van accurater kunnen schieten tot het beter kunnen sneaken en vermommen.
Bijgestaan met een feature die men ‘Instinct’ noemt, kun je het looppad van vijanden bekijken/inschatten, door muren heen kijken om de locatie van vijanden te zien, een soort van bullet-time starten om zo meerdere vijanden in een sequence uit te schakelen of kan men tijdens een vermomming een wat schuchtere houding aan nemen om de vijanden niet al te snel achterdochtig te maken. Een handige toevoeging wanneer je een beginner bent in het Hitman-universum.
Het gebruik van Instinct is afhankelijk van de moeilijkheidsgraad die men kiest. Zo zal de Instinct-balk automatisch bijvullen wanneer er gekozen is voor ‘Easy’, daar waar bij ‘Purist’ deze balk zich alleen vult bij het volbrengen van Hitman-waardige acties. Uiteraard is de AI van de tegenstanders ook afhankelijk van de gekozen moeilijkheidsgraad. Je wordt sneller ontmaskerd, gezien en je hebt geen radar. Je zult dus van goeden huize moeten komen om de klus op dat niveau te klaren. De game wordt echter pas echt Hitman-waardig op de hogere moeilijkheidsgraad.
IO Interactive heeft er goed aan gedaan geen echte multiplayer in Hitman: Absolution te stoppen. Daar leent de gameplay zich gewoon niet voor. Wel hebben ze een modus genaamd ‘Contracts’, waarbij je een contract op kunt stellen om elke willekeurige NPC uit de singleplayer-modus te vermoorden. Per contract kunnen er drie NPC’s worden gekozen, de wapens en daarmee dus de manier hoe ze omgelegd moeten worden, de vermomming (of geen) en het level. Deze kan dan online gedeeld worden en kan iedereen jouw uitdaging aan gaan.
Hitman: Absolution is een volwaardige Hitman-game en een uitstekende aanvulling op de reeks. Met een volwassener verhaal komen de karakters meer tot leven dan in het voorgaande deel en wordt je met een greintje gevoel het verhaal in gezogen.
Wanneer eenmaal gekozen is voor de moeilijkheidsgraad ‘Hard’ of ‘Purist’ dan komt de game het meeste tot zijn recht en zal het zeker de echte Hitman-fans bekoren. De lagere niveaus zijn uitstekend voor een beginner, maar zullen ook zeker uitdagend zijn.
Zoals gezegd, Hitman: Absolution heeft geen echte multiplayermodus, maar de modus ‘Contracts’ zorgt voor de nodige competitiedrang en staat garant voor de nodige aanvullende uren gameplezier.
Het enige puntje van kritiek zou op het grafische vlak liggen. Geen super graphics, maar dat wordt dubbel en dwars goed gemaakt met sfeer en gameplay.