Resistance 3

Twee jaar na het eerste deel konden wij aan de slag met Resistance 2. Een waardige opvolger van de succesvolle systemseller Resistance: Fall of Men. Nu, drie jaar na het tweede deel, kunnen wij stellen dat er weer een uitmuntend vervolg is neer gezet door Insomniac Games.

Daar waar in het tweede deel de stijd om planeet aarde nog hevig aan de gang was, is de strijd tegen de Chimera in het derde deel helaas verloren. De aarde ligt in puin, alle hoop is verloren en de mensheid is gedoemd te worden uitgeroeid. Vier jaar na de epische afsluiting van Resistance 2 vinden wij, oneervol ontslagen Joseph Capelli, verborgen in een klein stadje genaamd ‘Haven’, met een handje vol overlevenden, waaronder zijn kersverse vrouw en jonge zoon. Een aanval op de stad is onvermijdelijk en Capelli zal ten strijden trekken.

Als eenmaal de aanval op Haven is afgeslagen begint het verhaal echt. Na een emotioneel afscheid van zijn vrouw en zoon gaat hij samen met Dr. Fyodor Malikov richting New York om de bron van het kwaad te bestrijden. De Chimera nemen langzaam de planeet over door het klimaat te veranderen naar een voor hun gunstige temperatuur. De oorsprong van deze klimaatsverandering is een toren in New York en dus de eindbestemming van onze held.

Vanaf de eerste scène met zijn vrouw en kind merk je al dat emotie en de verhaalvertelling erg centraal staan. De beleving van de hoofdpersoon Joseph Capelli, de strijd, de tegenslagen, alles is rechtstreeks op het hart en neemt je mee, wat zeg ik, sleept en sleurt je mee, het verhaal in. Het is misschien een cliché, maar het doel is niet zo zeer de eindbestemming, maar de reis er naar toe. Onderweg kom je zo veel wanhoop tegen, zo veel gevoel en emotie, dat je je de hele game afvraagt hoe je dit allemaal klaar gaat spelen en of het uiteindelijk allemaal goed komt.

Om dit alles naar een einde te brengen, even in het midden gelaten of het goed of slecht afloopt, wordt je bijgestaan door het nodige wapen arsenaal. Middels een goed werkend wapenwiel kun je met de zwaai van een analoge stick het juiste wapen ter hand nemen en je weg vervolgen door de hordes Chimera. Uiteraard zijn oude bekende zoals de Bullseye en de Auger weer aanwezig en zullen er genoeg nieuwe wapens zijn om mee te spelen. Je krijgt niet gelijk alle wapens tot jouw beschikking, maar gedurende de game zul je ze oppikken en raak je die ook niet meer kwijt. Het is dan alleen een kwestie van ammo vinden, welke niet altijd voor het oprapen ligt. Dit laatste zorgt er voor dat je erg zuinig met je ammo om gaat en dus veel meer tactisch te werk gaat dan dat je dat in de voorgaande delen zou doen.

Grafisch is de game goed. Het is geen juweeltje zoals Uncharted 3 of Killzone 3, maar het is grafisch wel gewoon dik in orde. De omgevingen zijn goed uitgewerkt, het leveldesign zorgt voor genoeg variatie om het boeiend te houden. Toch moet er gezegd worden dat de animaties soms wat houterig zijn. Dit is zo nu en dan goed te merken in de cutscenes en doen toch wel afbreuk aan het geheel. Wat geluid betreft kunnen wij ook heel kort zijn. Het is gewoon goed, maar steekt er niet uit. Sfeervol op een emotioneel moment, opzwepend op de ruigere momenten, het doet simpelweg wat het moet doen.

De singleplayer bied genoeg uitdaging, maar wil je net dat beetje extra uit Resistance 3 halen, dan moet je zeker de multiplayer uitproberen. Team Deathmatch, Capture the Flag en andere gangbare spelvarianten vind je natuurlijk terug, maar met enkele andere gevarieerde spelmodi zoals elke goede online shooter het betaamt blijf je nog uren zoet met Resistance 3. Insomniac Games heeft wel het aantal spelers terug geschroefd naar 16, in plaats van de 60 die wij in Resistance 2 kregen. Dit om de indivuele bijdragen beter tot zijn recht te laten komen. Daarnaast zijn er killstreak rewards, perks en een leveling systeem zoals we dat ook tegenkomen in enkele tegenwoordige shooters. De online modi strekken zich uit over zo een 16 maps, welke over de hele wereld verspreid zijn en erg gevarieerd zijn aan omgeving. Het leveldesign loopt uiteen van kleine steden tot grote Chimera torens.

Een waardige opvolger? Ja dat zeker, maar of het zich kan meten tussen de toppers van dit jaar, daar zijn wij het nog niet over uit. De singleplayer is een genot om door te spelen en sleept je mee. De multiplayer is lang niet zo vloeiend als een Call of Duty of een Battlefield, maar mag zeker in het rijtje thuis horen, al voelt deze soms wat spartaans aan. De game doet het over het algemeen goed en maakt de verwachting gewoon waar, niet meer, maar ook zeker niet minder.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *