The Secret of Monkey Island: Special Edition

Deze review bevat lichte spoilers voor The Secret of Monkey Island: Special Edition.

‘My name’s Guybrush Threepwood and I want to be a pirate!’

Bij mijn review van het vervolg – Monkey Island 2 Special Edition: LeChuck’s Revenge – heb ik al het één en ander gezegd over de massale zelfbevlekking die plaatsvond bij de aankondiging van de Monkey Island remakes. Bij deze review kan ik alleen maar de zucht van verlichting beschrijven bij het eerst opstarten van deze special edition en herenigd worden met het uitzicht over Mêlée Island en het horen van de soundtrack: Aaaaaaaaah!

Het verhaal begint met de wannabe-piraat Guybrush Threepwood die aankomt op het charmante Mêlée Island – een eiland vol met piraten. In zijn queeste een piraat te worden – en dan het liefst een machtig en gevreesde piraat – maakt hij kennis met het plaatselijke tuig welke hem een aantal missies geven om te testen of hij wel helemaal ‘piratenmateriaal’ is. Het is gedurende deze missies dat de jonge, stuntelige wannabe-piraat kennis maakt met de charmante gouverneur Elaine Marley (liefdesinteresse) en meesterpiraat tevens spook LeChuck (aartsrivaal in wording).

Vanaf het begin af aan zul je al een heel erg sterk vermoeden hebben welke kant het op gaat met het verhaal en dat is niet erg; jij weet het en de makers van het spel wisten dit. Daarom neemt The Secret of Monkey Island geen moeite met zichzelf serieus te nemen en het is eigenlijk alleen maar leuker zo. Net als de overige Monkey Island spellen ligt de nadruk op de acties welke Guybrush onderneemt, de relaties welke hij ontwikkelt met de karakters in de wereld en hoe zijn handelen gevolgen hebben voor hen. Het is hierin waar, plot gewijs, de kracht ligt van de Monkey Island spellen. Het houdt het plot zeer interessant en bovendien ook grappig om te volgen.

Waar het plot van de Monkey Island spellen eigenlijk een wat vaste formule is, is dit ook het geval met de gameplay; de nadruk ligt, net als in Monkey 2, op puzzels en humor. Beginnend met de humor kan gerust gezegd worden dat je wat zult af (glim)lachen in The Secret of Monkey Island. Guybrush zijn scherpe observaties evenals de domme of aparte acties welke jij hem zult laten ondernemen, en de gevolgen die je altijd zult zien, zorgen ervoor dat het leuk blijft om door te gaan met spelen.

De puzzels in dit spel zijn gelukkig een stuk makkelijker dan die uit het vervolg. Waar Monkey 2 zich wat meer inliet in cryptische puzzels en, op sommige momenten, zeer afhankelijk was van het goede geheugen en sterk observatievermogen van de speler, geeft Monkey 1 de wat minder diehard adventure speler een eerlijke kans. De puzzels zijn minder vergezocht, minder cryptisch en meer gericht op logica. Bovendien bevat de special edition, net als die van deel 2, een hintsysteem; als je er even vast zit dan biedt de H-toets uitkomst.

Qua gameplay is echter niet alles beter dan het vervolg; de besturing is overduidelijk gebaseerd op die uit het origineel (waar overigens live naar geschakeld kan worden door middel van de F10 toets) en dit is jammer, want een snelmenu, zoals die in delen 2 en 3, speelt een stuk prettiger. Nu dient de speler voor iedere niet-standaard actie zijn scrollwheel of actie pop-up menu te gebruiken. Het aanroepen van een apart menu en moeten kiezen uit negen acties breekt het tempo van het spel, iets wat met name irritant is tijdens getimede puzzels. Ook vervelend is dat bij een volle inventaris er niet door de inventaris-pagina’s gescrollt kan worden met de scrollwheel op je muis maar je gebruik zult moeten maken van de pijltjestoetsen. Ook dit is een actie die je uit de flow van het spel haalt en welke vooral irritant is tijdens tijdsdruk. Hoewel deze menukeuzes begrijpelijk zijn vanuit een nostalgisch oogpunt, is het opvallend dat tijdens het testen van het spel dit niet als irritatiepunt naar voren is gekomen; er is niets mis met veranderingen, mits deze maar verbeteringen zijn op het origineel.

The Secret of Monkey Island is, in 1080p HD, een erg mooi spel. De omgevingen zijn handgetekend en zeer professioneel ingekleurd met Photoshop en feitelijk kijk je naar een schilderij op je scherm. Het is allemaal erg mooi en al helemaal fantasierijk, alleen wel valt op te merken – vooral aangezien ik Monkey 2 nog niet zo lang geleden heb gespeeld – dat de kleuren hier en daar niet zo helder zijn en, mits je goed kijkt, je hier en daar wat sporen zult zien van de een JPEG afbeelding met een iets te hoge compressie. Dit vind ik verbazend, aangezien er met de hedendaagse harde schijven geen reden is om enige vorm van compressie toe te passen; we hebben allemaal immers toch wel gigabytes genoeg. Gelukkig zal dit niet al teveel opvallen, maar jammer is het wel. Hier tegenover staat dan weer wel dat, dankzij de moderne techniek, Monkey Island hier en daar wat special effects toegepast heeft gekregen in de vorm van shaders; golvend, reflecterend water, stoom en de halfdoorzichtige spoken zien er allemaal prachtig uit en zijn zeer smaakvol toegepast in de kleurrijke omgeving. Een zeer welkome toevoeging!

Hoewel ik zeer ben te spreken over de grafische stijl van Monkey Island zal ik toch een commentaar moeten geven wat ik ook heb gegeven bij het vervolg; voor een spel met deze productiewaarden – waarbij een klassieker eigenlijk helemaal vanaf de grond af wordt herbouwd met de meest mooie omgevingen en nieuwste technieken – is het zeer verbazingwekkend, en uiterst teleurstellend, om te moeten zien dat er niet genoeg tijd is gestoken in de animaties. Guybrush beweegt al veelal houterig maar vaak toch nog vloeiender dan de karakters in de omgeving. Ook gedurende eventuele close-up shots zijn eventuele animaties tot een minimum beperkt. Ik beschouw dit als het grootste kritiekpunt van dit spel en dat is jammer, want veel zijn er niet.

Hoe maak je een remake van een zeer bekend en geliefd MIDI-liedje? Simpel; blijf trouw aan het origineel en neem het nog een keer op, maar dan nu met een orkest in volle stereo. Het mag gezegd worden: de soundtrack klinkt fantastisch en zal waarschijnlijk nog enige tijd na het opstarten van het spel in je hoofd blijven hangen. Dit is uiterst positief en bereid je voor op wat er komen gaat: mooie geluidseffecten en de vaste, professionele en komische cast acteurs die de karakters in het spel van de verschillende stemmen voorzien. Verder zal je merken dat veel van de plekken die je bezoekt een eigen deuntje hebben en deze zijn zeer goed uitgevoerd. De soundtrack kan hier en daar wat eigenaardig klinken maar dit is eigenlijk typisch voor de omgeving waarin je je bevindt. Werkelijk; je probeert een spookpiraat te bevechten terwijl je op zoek bent naar het geheim van een eiland vol apen. Hoort daar niet een beetje een aparte soundtrack bij? Ik dacht het wel!

The Secret of Monkey island is een klassieker die eigenlijk alleen een audiovisuele update nodig had, want aan de puzzels, het plot en de humor heeft het nooit gelegen. De remake slaagt in bijna alle onderdelen, alleen vooral bij de animaties laat deze wat steekjes vallen. Desondanks blijft het leuk de wereld van Monkey Island te verkennen, de mensen te leren kennen, ze vervolgens te beroven van hun meest dierbare bezittingen zodat je er later een heerlijk giftige soep van kan maken om vervolgens van ze te horen wat ze hiervan vonden. Te koop voor een tientje is dit een aanrader, maar dat zou ‘ie eigenlijk ook zijn als ’t allemaal wat duurder was geweest. Een klassieker en hoogstwaarschijnlijk het begin van een verzameling.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *