Verzetten is wederom zinloos. Twee jaar na het eerste deel kunnen wij opnieuw aan de gang met Nathan Hale in zijn strijd tegen de overheersende Chimera.
Resistance: Fall of Man was één van de launch titels van de PlayStation 3 toen deze op 27 maart 2007 in Europa aan de man werd gebracht. Toen der tijd één van de best verkochte titels, ondanks dat deze nog niet alles gaf wat de PlayStation 3 in huis had. Daarom ging Insomniac Games al gelijk met een opvolger in de weer om, naar eigen zeggen, zijn voorganger te overtreffen. Overtreffen is nog zacht uitgedrukt, ze hebben er over heen gewalst!
We gaan verder waar de eerste game ophield. Nathan Hale wordt opgepikt na zijn zware taak te hebben volbracht in het Europese continent. Ondanks deze overwinning zit er geen schot in wat betreft het terug dringen van de Chimera. De situatie is alleen maar verslechterd en dit keer moet de vijand worden bestreden op het Amerikaanse continent. Tijdens de vlucht naar de plaats van bestemming, wordt de helikopter onder vuur genomen en verongelukt.
Klimmend uit het brandende wrak komt gelijk de prachtige theatrale uitwerking en het oog voor detail je tegemoet. Door de verbluffende cutscenes word je in het verhaal getrokken. Dit wordt nog meer versterkt door de omgevingen die er verbluffend uit zien. Elk grassprietje staat op zichzelf en elk steentje voel je onder je voeten knarsen. De details zijn niet alleen van dichtbij zichtbaar, maar ook de rest van de omgeving geeft je het gevoel van ruimte. Kilometers ver zie je de ruimte schepen door de lucht scheren of de manschappen marcheren en dit alles in prachtige kleurstellingen en vol detail.
Ook dit keer staat er weer een volledig arsenaal ter beschikking. Tijdens het doorstruinen van de verschillende levels zul je gebruik maken van zo een twaalftal geweren, waaronder de oude bekende M5A2 Carbine, de Auger en de Bullseye. Tevens zijn er nog een scala aan nieuwe wapens te vinden. Alle wapens hebben een tweede functie, verschillend van granaten tot een elektrisch schild. Tijdens het spelen zul je twee wapens tot je beschikking hebben en daarnaast nog enkele granaat soorten. Met de singleplayer-modus zul je gemiddeld zo’n 10 tot 12 uur zoet zijn, dus dat is redelijk lang voor een shooter.
De echte kracht zit hem natuurlijk in de multiplayer-modus. Waar Resistance 2 zijn onderscheid vindt met de rest, zit hem in de mogelijkheid voor een coöperatieve mode tot 8 spelers. Men krijgt de keuze uit drie type van karakter. De eerste is een ‘Medic’, welke de tegenstanders hun health af neemt en door speelt naar de rest van zijn team. De ‘Special Ops’ moet het vooral van de geweren hebben, waar de ‘Soldier’, gewapend met een gatling gun, de Chimera te lijf gaat. Tijdens het behalen van de doelen word er ook een soort van valuta verzameld om zo wapens, skills of gevechtskleding te verkrijgen. Tevens worden er nieuwe multiplayer-maps vrij gespeeld, wanneer er genoeg doelen zijn behaald in de voorgaande map.
Wanneer je genoeg hebt van de coöperatieve mode zijn er nog de wel bekende Deathmatch, Team Deathmatch, Capture the Flag en een Skirmish mode. De laatste mode is erg leuk om te doen. Spelers komen in een team, welke vervolgens weer opgedeeld word in squads. Deze squads krijgen hun eigen doelen en zullen gedurende de strijd meerdere malen gewijzigd kunnen worden. Elke minuut zou het gevecht dus anders kunnen worden.
Wat er bij deze game uitspringt, is echt het oog voor detail. Grafisch zit de game gewoon erg goed in elkaar. Shooters zijn vaak veel van het zelfde, maar het is de truc om te blijven boeien. Dat is de mensen van Insomniac Games ook meer dan gelukt. Theatrale cutscenes, afgewisseld door de mega snelle actie maakt Resistance 2 tot een hele goede game in dit genre. De multiplayer heeft dusdanig veel te bieden, dat het een game is waar men over enkele jaren nog volop mee bezig is. Vooral de co-op-modus is er een die deze game onderscheidend maakt.